پایگاه خبری خانه فوتبال:

فوتبال بی درو پیکر در هر کجای دنیا، فوتبالی است که ابتدا به درستی مدیریت نمی شود. شاید به همین دلیل است وقتی مربیان خارجی وارد فوتبال ما می شوند، نخستین کاری که می کردند، پر کردن خلاء مدیریت است.

این خلاء، گاهی وقت ها به قدری آزاردهنده می شود که به سختی می شود تفاوتی میان بخش خصوصی و دولتی در فوتبال کشور قائل شد؛ در نتیجه در تیم های دولتی، هر تصمیمی که گرفته می شود دستگاه ورزش می گوید ما اختیاردار باشگاه هستیم و هر کاری که دلمان بخواهد انجام می دهیم.

محصول این نوع تیمداری در بخش دولتی را هم به سادگی می توانید ملاحظه کنید؛ باشگاه های استقلال و پرسپولیس هنوز بابت غرامت های میلیون دلاری از محل مطالبات نیروی انسانی خارجی گرفتارند و خصوصی شدن هر دوباشگاه نیز پس از سال ها در حد یک شعار باورنکردنی باقی مانده است!

در بخش خصوصی نیز به سیاق تیمداری دولتی، شاهد همین تصمیم گیری های پر زیان هستیم. تیم هایی که ظرف 3 سال، چندین مربی خارجی و داخلی و حتی چندین مدیرعامل عوض می کنند، بابت این اتفاقات خسارت های شدید می پردازند و در محاکم بین المللی شکست می خورند. ورود به این بخش و انتقادی کوچک از این وضعیت نیز یک پاسخ ساده دارد؛ ما بخش خصوصی هستیم، پولمان را اصلا می خواهیم دور بریزیم...»

فوتبال ایران همه نوع درد دارد؛ از زمین های مشکل دار، از ورزشگاه های بی امکانات، از تیم های کم بودجه و فقیر، از باشگاه های ورشکسته و گرفتار؛ اما ریشه این مشکلات را باید در مدیریت های ضعیف جستجو کرد. این فوتبال، مدیر خارجی می خواهد. می گویید نه؟ کاش یک بار امتحان می کردیم و محصول کار را می دیدیم.

منبع: خبر ورزشی

 

با دوستان خود به اشتراک بگذارید: