پایگاه خبری خانه فوتبال:

اختلال بیش فعالی و نقص توجه (ADHD)

اختلال بیش فعالی و نقص توجه (ADHD) یکی از شایعترین اختلالات روانی است که کودکان را تحت تاثیر قرار می­دهد. نشانه ها و علائم اختلال بیش فعالی و نقص توجه عبارتند از:

  • بی توجهی (ناتوانی در حفظ تمرکز)
  • بیش فعالی (حرکت بیش از حد که مناسب با محیط نیست)
  • تکانشگری (انجام کارهای عجولانه که در لحظه و بدون فکر اتفاق می­افتد)

اختلال بیش فعالی و نقص توجه یک اختلال مزمن و ناتوان کننده در نظر گرفته می­شود و مشخص شده که فرد را در بسیاری از جنبه­های زندگی از جمله دستاوردهای تحصیلی و حرفه­ای، روابط بین فردی و عملکرد روزانه تحت تاثیر قرار می­دهد.

این اختلال در صورت عدم درمان مناسب می­تواند منجر به عزت نفس پایین و عملکرد اجتماعی ضعیف در کودکان شود. بزرگسالان مبتلا به اختلال بیش فعالی و نقص توجه ممکن است عزت نفش و خودباوری ضعیف، حساسیت نسبت به انتقاد و افزایش خودسرزنش­گری را تجربه کنند که احتمالاً ناشی از سطوح بالاتر انتقاد در طول زندگی است.

توجه داشته باشید، علائم و ارزیابی اختلال بیش فعالی و نقص توجه در بزرگسالان متفاوت است. این مقاله برروی ­اختلال بیش فعالی و نقص توجه کودکان تمرکز دارد.

تخمین زده می­شود که 8.4٪ از کودکان و 2.5٪ از بزرگسالان، اختلال بیش فعالی و نقص توجه دارند. این اختلال اغلب برای اولین بار در کودکان در سن مدرسه و زمانی شناسایی می­شود که منجر به اختلال در کلاس درس یا مشکلات در انجام تکالیف مدرسه شود.

با توجه به تفاوت در نحوه بروز علائم، این بیماری در پسران بیشتر از دختران تشخیص داده می­شود. با اینحال، این بدان معنا نیست که پسران بیشتر به اختلال بیش فعالی و نقص توجه مبتلا می­شوند. پسران بیشتر علائم مربوط به بیش فعالی و سایر علائم بیرونی را نشان می­دهند در حالی که دختران بیشتر، عدم تحرک دارند.

علائم و تشخیص اختلال بیش فعالی و نقص توجه

بسیاری از کودکان ممکن است در یک جا نشستن، انتظار در نوبت، توجه، بی قراری و رفتار تکانشی مشکل داشته باشند. با اینحال، کودکانی که معیارهای تشخیصی اختلال بیش فعالی و نقص توجه را برآورده می­کنند، از این نظر تفاوت دارند که علائم بیش فعالی، تکانشگری، سازماندهی و / یا بی توجهی آنها به طور قابل توجهی بیشتر از حد انتظار برای سن یا سطح رشد آنها است. این علائم منجر به رنجش قابل توجهی می­شود و باعث ایجاد مشکلاتی در خانه، مدرسه یا محل کار و روابط می­شود. علائم مشاهده شده نتیجه نافرمانی فرد یا ناتوانی در درک وظایف یا دستورالعمل­ها نیست.

سه نوع اختلال بیش فعالی و نقص توجه وجود دارد:

  1. علائمی عمدتاً ناشی از بی توجه.
  2. علائمی عمدتاً ناشی از بیش فعالی / تکانشگری.
  3. علائمی ترکیبی.

تشخیص بر اساس وجود علائم پایدار است که در یک دوره زمانی رخ داده و در شش ماه گذشته قابل توجه است. در حالی که اختلال بیش فعالی و نقص توجه را میتوان در هر سنی تشخیص داد، این اختلال از دوران کودکی شروع می­شود. هنگام بررسی تشخیص، علائم باید قبل از 12 سالگی فرد پدید آمده باشد و باید در بیش از یک مرحله مشکل ایجاد کرده باشد. به عنوان مثال، علائم نه تنها می­توانند در خانه بروز کنند بلکه در محیط­های دیگر مانند مدرسه نیز مشاهده می­شوند

نوع بی توجهی

بی توجهی به چالشهایی مانند عدم توانایی در اتمام یک وظیفه مشخص، عدم تمرکز و سازماندهی و نظم اشاره دارد. برای تشخیص این نوع اختلال بیش فعالی و نقص توجه، شش (یا پنج مورد برای افراد 17 ساله یا بیشتر) از علائم زیر اغلب رخ می­دهد:

  • به جزئیات توجه نمی­کند یا در کارهای مدرسه یا شغلی اشتباه می­کند.
  • در تمرکز روی کارها یا فعالیتها، مانند سخنرانی، مکالمه یا مطالعه طولانی­مدت مشکل دارد.
  • به نظر می­رسد وقتی با او صحبت میشود گوش نمی­دهد (یعنی به نظر می­رسد حواسش جای دیگری است).
  • دستورالعملها را دنبال نمی­کند و تکالیف مدرسه، کارهای خانه یا وظایف شغلی را به اتمام نمی­رساند (ممکن است کارها را شروع کند اما به سرعت تمرکز خود را از دست می­دهد).
  • در سازماندهی کارها مشکل دارد (مثلاً زمان را به خوبی مدیریت نمی­کند؛ نامرتب و نامنظم است؛ ضرب الاجل را برای پایان وظایف از دست می­دهد).
  • از کارهایی که نیاز به تلاش ذهنی مداوم دارند، مانند تهیه گزارشها و تکمیل فرم­ها، اجتناب می­کند یا آنها را دوست ندارد.
  • اغلب چیزهایی را که برای کارها یا زندگی روزمره نیاز دارد، گم می­کند، مانند وسایل مدرسه، کتاب، کلید، کیف پول، تلفن همراه و عینک.
  • به راحتی حواسش پرت می­شود.
  • کارهای روزانه مانند انجام کارهای خانه و انجام امور را فراموش می­کند. نوجوانان و بزرگسالان سنین بالاتر ممکن است فراموش کنند که تماسهای تلفنی را پاسخ دهند، صورتحسابها را پرداخت کنند و سر قرار ملاقاتهای از پیش تعیین­شده روند.

نوع بیش فعال / تکانشی

بیش فعالی به حرکات بیش از حد مانند بی­قراری، انرژی بیش از حد، مشکل در ثابت و یکجا ننشستن و پرحرف بودن اشاره دارد. تکانشگری به تصمیمات یا اقداماتی اشاره دارد که بدون فکر کردن به عواقب آن انجام می­شود. برای تشخیص این نوع اختلال بیش فعالی و نقص توجه، شش (یا پنج مورد برای افراد 17 ساله یا بیشتر) از علائم زیر اغلب رخ می­دهد:

  • با دستها یا پاها بی قراری می­کند یا به وسایل ضربه می­زند، یا روی صندلی تکان می­خورد.
  • قادر به نشستن طولانی­مدت نیست (در کلاس درس، محل کار).
  • در جاهایی که نامناسب است می­دود یا بالا می­رود.
  • قادر به بازی آرام یا انجام دادن آرام فعالیتهای اوقات فراغت خود نیست.
  • همیشه "در حال حرکت" است.
  • بیش از حد صحبت می­کند.
  • قبل از اینکه سؤالی تمام شود، پاسخی را به زبان می­آورد (مثلاً ممکن است جملات افراد را تمام کند، منتظر صحبت کردن طرف مقابل نمی­ماند).
  • به سختی میتواند در صف­ها منتظر نوبت خود باشد.
  • حرف دیگران را قطع می­کند و خودش صحبت می­کند (این کار در مکالمات، بازیها یا فعالیتها رخ می­دهد یا بدون اجازه از وسایل دیگران استفاده می­کند). نوجوانان و بزرگسالان سن بالاتر ممکن است کارهایی را که دیگران انجام می­دهند به عهده بگیرند.

نوع ترکیبی

این نوع اختلال بیش فعالی و نقص توجه زمانی تشخیص داده می­شود که هر دو معیار برای هر دو نوع بی توجهی و بیش فعال / تکانشی برآورده شود.

اختلال بیش فعالی و نقص توجه معمولاً توسط ارائه دهندگان سلامت روان یا ارائه دهندگان مراقبتهای اولیه تشخیص داده می­شود. ارزیابی روانپزشکی شامل شرح علائم از بیمار و مراقبان، تکمیل مقیاس­ها و پرسشنامه­ها توسط بیمار، مراقبین و معلمان، سوابق کامل روانپزشکی و پزشکی، سابقه خانوادگی و اطلاعات مربوط به آموزش، محیط و تربیت است. همچنین ممکن است شامل ارجاع برای ارزیابی پزشکی برای رد سایر شرایط پزشکی باشد.

توجه به این نکته مهم است که شرایط متعددی مانند اختلالات یادگیری، اختلالات خلقی، اضطراب، مصرف مواد، آسیب‌های سر، شرایط تیروئید و استفاده از برخی داروها مانند استروئیدها می‌توانند علائم اختلال بیش فعالی و نقص توجه را نشان دهند.  اختلال بیش فعالی و نقص توجه همچنین ممکن است با سایر شرایط سلامت روان، مانند اختلال نافرمانی مقابله­ای یا اختلال سلوک، اختلالات اضطرابی و اختلالات یادگیری همراه باشد.

بنابراین، ارزیابی کامل روانپزشکی بسیار مهم است. هیچ آزمایش خون یا تصویربرداری معمولی برای تشخیص اختلال بیش فعالی و نقص توجه وجود ندارد. گاهی اوقات، بیماران ممکن است برای آزمایش‌های روان‌شناختی بیشتر (مانند آزمایش‌های عصبی روان‌شناختی یا روان‌شناختی) ارجاع شوند یا ممکن است تحت آزمایش‌های رایانه­ای برای ارزیابی شدت علائم قرار گیرند.

منبع: https://zehn.clinic/

ویژه :

اختلال بیش فعالی
لینک کوتاه :
کپی شد
با دوستان خود به اشتراک بگذارید: