دلیل اصلی ناکامی پرسپولیس و فوتبال ایران در آسیا چه بود؟

حقیقت این است که با VAR عدالت رعایت شد و 2 پنالتی مسلمی که داور قطری ندیده بود با بررسی مجدد برای تیم قطری گرفته شد و بهتر است فوتبال ایران احساسات را کنار بگذارد و واقعیت را ببیند. شاید سخت باشد این‌که 18 دوره از مسابقات لیگ قهرمانان آسیا گذشته و حتی یک قهرمانی سهم فوتبال ایران نبوده است؛ آن هم فوتبالی که خود را بهترین آسیا می‌داند. در تمام این سال‌ها اماراتی‌ها، عربستانی‌ها، کره‌ای‌ها، ژاپنی‌ها، قطری‌ها، چینی‌ها و استرالیایی‌ها قهرمانی‌های مختلف این 18 دوره را کسب کرده‌اند و سهم فوتبال ایران همچنان در عدد صفر باقی مانده است؛ فوتبالی که نهایت افتخارش 4 بار فینالیست شدن است که توسط پرسپولیس سپاهان و ذوب‌آهن به ارمغان آمده و یک بار هم رسیدن به نیمه‌نهایی توسط استقلال. آیا می‌توان دلیل این ناکامی 18 ساله را به گردن داور ویدیویی و تکنولوژی انداخت؟! مسلما پاسخ منفی است و برای واکاوی دلایل این ناکامی‌ها باید نگاهی واقع‌بینانه داشته باشیم. باید پذیرفت شکست پرسپولیس در فینال لیگ قهرمانان آسیا شکستی دیگر برای فوتبال ایران بود. این شکست و شکست‌هایی که پیش از این نصیب تیم ملی و تیم‌های باشگاهی ایران در مسابقات بین‌المللی شده بود همگی ناکامی‌هایی است که بیشتر از قدرت حریفان، به اشتباهات خودمان برمی‌گردد. آنقدر حاشیه به فوتبال ایران رخنه کرده که دیگر کسی حواسش به معضلات اصلی آن نیست. اصل را رها کرده‌ایم و به مسائل بی‌مورد پرداخته‌ایم. امروز VAR مقصر بود، فردا اشتباهات داوری و برای فردا‌های دیگر هم بهانه‌های زیادی وجود دارد. شاید با بررسی دلایل ناکامی پرسپولیس در همین فصل از رقابت‌ها بتوان به پاسخ مناسبی برای یک سوال 18 ساله رسید.

 نبرد دارا و فقیر

پول در فوتبال همه چیز نیست اما نقش آن در مستطیل سبز روزبه‌روز پررنگ‌تر می‌شود. تقابل تیم‌های ایران در لیگ قهرمانان آسیا با تیم‌های متمول غرب و شرق آسیا نبرد دارا و ندار است. واقعیت امر این است که فوتبال ایران یک فوتبال ورشکسته است که تمام درهای درآمدزایی به روی آن بسته شده و نه خبری از حق‌پخش تلویزیونی است و نه حق کپی‌رایت و تبلیغات محیطی. در این شرایط تیم‌های آسیایی با جذب ستارگان فوتبال جهان به نبرد با تیم‌هایی از ایران می‌آیند که حتی در پرداخت دستمزد بازیکنان ارزان‌قیمت داخلی هم ناتوان هستند! جالب است بدانید در بین 15 تیم گران‌قیمت همین دوره از رقابت‌های لیگ قهرمانان آسیا هیچ کدام از 4 نماینده کشورمان جایی نداشتند! 

 بی‌پولی و رفقای نیمه‌راه

یکی از پیامد‌های مشکلات اقتصادی تیم‌های ایرانی بی‌ثباتی است؛ مشکلی که در سال‌های اخیر گریبانگیر تیم‌های ایرانی بوده و هم مربیان را فراری داده و هم بازیکنان را. ثبات در ترکیب یکی از پارامتر‌های موفقیت است و مقایسه‌ای کوچک بین تیم‌های موفق آسیایی با استقلال و پرسپولیس و دیگر تیم‌های ایرانی نشان می‌دهد که کوچکترین نشانه‌ای از ثبات در فوتبال ایران نیست. پرسپولیس در همین فصل از رقابت‌های لیگ قهرمانان آسیا در حالی پا به قطر گذاشت که در مقایسه با تیمی که فصل را شروع کرده بود تغییرات زیادی داشت. در خط حمله نه خبری از علیپور و ترابی بود و نه بیرانوند در درون دروازه ایستاده بود. در خط دفاعی نیز شجاع به عنوان یکی از ارکان اصلی جدا شده بود و اگر پول در باشگاه بود حداقل تا پایان رقابت‌های آسیایی این بازیکنان رفیق نیمه‌راه نمی‌شدند! مسلما هواداران پرسپولیس رفقای نیمه‌راه را یکی از دلایل اصلی ناکامی تیم خود می‌دانند و شاید هم حق با آن‌ها باشد اما بدون شک دلیل اصلی این ناکامی غیرحرفه‌ای بودن فوتبال ایران و مشکلات مالی باشگاه پرسپولیس است. فراموش نکنید که به خاطر همین مشکل و بی‌پولی است که پرسپولیس بعد از علیپور، ترابی و شجاع حالا بشار رسن را هم از دست داده و باید بدون او به لیگ برتر برگردد!

 خودتحریمی

تمام قهرمان‌های ادوار گذشته لیگ قهرمانان آسیا با تکیه بر ستارگان خارجی و بین‌المللی خود توانستند به جام قهرمانی برسند و این فصل هم با درخشش جونیور نگرائو در اولسان همین داستان تکرار شد. در حالی که ستارگان خارجی تیم‌های آسیایی روزبه‌روز باکیفیت‌تر می‌شوند، مدیران فوتبال ما برای پاک کردن صورت مسئله یک قانون من‌درآوردی دیگر را هم تصویب کردند که بر اساس آن ورود مربی و بازیکن خارجی به فوتبال ایران ممنوع شده! تصمیمی که از همین حالا سند ناکامی فوتبال ایران در فصل بعدی لیگ قهرمانان آسیا را امضا کرده است!