پایگاه خبری خانه فوتبال:

بعد از ماه ها استرس و حاشیه در نهایت تیم ملی فوتبال ایران با چهار پیروزی پیاپی در دور برگشت انتخابی جام جهانی توانست از این مرحله صعود و به دور بعد برسد. در کنار آمادگی بالای ملی‌پوشان و تلاش کادرفنی ایران در شریط سخت منامه، وعده پرداخت پاداش های مالی به اعضای تیم ملی، نقش تعیین کننده ای در ایجاد انگیزه موفقیت میان بازیکنان داشت.

در این مدت پاداش های زیادی برای این تیم درنظر گرفته شده که به نظر می رسد برخی از این منابع مالی بدون وجود مصوبه و قانون مشخصی در اختیار فدراسیون فوتبال و تیم ملی قرار گرفت؛ به طوری که برای بازی پایانی ایران مقابل عراق، 100 میلیون تومان فدراسیون فوتبال، 50 میلیون تومان وزارت ورزش و 100 میلیون تومان هم از سوی سازمان برنامه و بودجه تخصیص داده شد که در نوع خود هرگز در ورزش ایران سابقه نداشت.

نکته عجیب اینکه تمامی این منابع مالی از سوی دولت تامین شده اما از سه مجاری مختلف به دست ملی پوشانی رسید که همواره پوشیدن پیراهن تیم ملی را یک افتخار و سعادت بزرگ برای خود می دانند ولی مشخص نیست چرا برای صعود این تیم تا این حد مسائل قانونی نادیده گرفته شد! پیش از این چنین وعده و پاداش هایی را کشورهای عربی به بازیکنان خود اختصاص می دادند که در بیشتر موارد هم مورد نکوهش قرار گرفته اما حالا نمونه وطنی آن هم پدیدار شده است!

در مجموع 25 میلیون تومان برای بازی با هنگ‌کنگ، 50 میلیون تومان برای بازی با بحرین (فدراسیون و وزارتخانه)، 25 میلیون تومان برای بازی با کامبوج و 250 میلیون تومان برای بازی با عراق (فدراسیون، وزارتخانه و سازمان برنامه و بودجه) اختصاص یافت که جمعا هر یک از بازیکنان و اعضای کادرفنی تیم ملی می‌توانستند 350 میلیون تومان پاداش بگیرند! یعنی بازیکنانی که حتی یک دقیقه هم در ترکیب تیم به میدان نرفتند و فقط همراه تیم در منامه بودند هم چنین پاداشی را دریافت می کنند!

این مبلغ به هر 27 بازیکن تیم ملی در این مسابقات اختصاص خواهد یافت که حداقل درباره بازیکنان، رقمی در حدود 9 میلیارد و 450 میلیون تومان می‌شود. به این نفرات اعضای کادرفنی هم اضافه می شود که بیش از 10 نفر هستند و در نتیجه رقمی در حدود 15 میلیارد تومان صرفا به عنوان پاداش برای راهیابی به مرحله سوم انتخابی جام جهانی اختصاص یافته است.

*واریز پاداش های غیر قانونی

مطمئنا مسئله این نیست که چرا این هزینه صرف صعود تیم ملی و خوشحالی مردم شده چرا که تلاش ها این است که تمام رشته ها با استفاده از امکانات موجود به موفقیت و پیشرفت دست یابند و نمایندگان ایران در بالاترین جایگاه ممکن رقابت های معتبر قرار بگیرند اما موضوع اصلی این است که در شرایط اقتصادی امروز که مردم در مواجهه با کرونا و تعطیلی مشاغل در مضیقه مالی به سر می برند و خود فدراسیون هم ادعا می کند دچار مشکل است، دولت چطور و چگونه این مبالغ را به فدراسیون فوتبال و تیم ملی اختصاص داده است؟

در ابتدا سازمان برنامه و بودجه فراتر از مصوبات قانونی خود، 52 میلیارد تومان را در اختیار فدراسیون فوتبال قرار داد تا صرف هزینه آماده‌سازی برای تیم ملی فوتبال و فوتسال شود که بخش اندکی از این مبلغ به عنوان پاداش از سوی فدراسیون فوتبال مصوب شد. در ادامه وزارت ورزش قول پاداش ویژه به ملی‌پوشان را داد که چنین مسئله ای با توجه به اینکه بودجه فدراسیون فوتبال پرداخت شده بود، فراتر از مسائل قانونی بود.

در ادامه سازمان برنامه و بودجه که مبلغ 52 میلیارد تومان را بدون وجود مصوبات قانونی در اختیار فدراسیون فوتبال قرار داده، به هر نفر از اعضای تیم ملی قول پاداش 100 میلیون تومانی را می دهد که این مبلغ هم از سمت منابع دولتی است و مصوبه قانونی برای چنین کاری وجود ندارد.

*محرومیت مردم و سایر تیم ها و رشته از مساعدت دولت

حال تصور کنید که اکثر بازیکنان تیم ملی به واسطه حضور در تیم، قراردادهای باشگاهی خود را تا چند برابر افزایش می دهند و حضور در تمرینات ایران و بازی برای تیم ملی یک امتیاز مثبت بزرگ در قرارداد هر بازیکنی به حساب می آید. از طرفی بازیکنان برای دیده شدن در رقابت های ملی و جام جهانی، هر تلاشی را انجام می دهند و خیلی از ملی پوشان نیز از همین طریق لژیونر شده اند.

با این تفاسیر، چه لزومی دارد که دولت و سازمان های زیر مجموعه آن اینطور برای تیم ملی فوتبال ایران و بازیکنان متمول که قراردادهای چند 10 میلیارد دارند، بریز و بپاش می‌کند؟ آیا این نگاه عادلانه است؟ قطعا چنین عملکردی با انتقاد سایر ورزشکاران و رشته‌های کم برخوردار و همینطور مردم عادی جامعه مواجه خواهد شد. فدراسیونی که دائم از مشکلات مالی به خصوص در پیش بودن دادگاه پرونده ویلموتس صحبت می کند چطور به فکر ایجاد تعادل در دخل و خرجش نیست و بدون هیچ آینده نگری ریخت و پاش می کند و برای تمجید سایرین و نشان دادن عملکردش دست به چنین کارهایی می زند؟ صرف ارتباط عزیزی خادم و دسترسی او برای تامین چنین منابعی آن هم در ماه های آخر دولت دوازدهم، می تواند دلیل منطقی برای استفاده بی رویه و غیرقانونی از بیت المال باشد؟

پاداش های چند صد میلیون به تیم ملی در حالی است که هرگز نمونه آن را برای سایر ورزش های شاهد نبودیم. حداقل اینکه در این سال‌ ها تیم های ملی فوتسال و فوتبال ساحلی که از خانواده فوتبال هستند، برای چندین سال در انتظار دریافت چند 10 میلیون پاداش خود بابت درخشش در جام جهانی بودند؛ نه مسابقات انتخابی! همین چند وقت پیش بود که دختران فوتسالیست ایران بعد از سال ها پاداش قهرمانی خود در آسیا را دریافت کردند و در کمال تعجب مالیات هم از آن کسر کرده بودند. به همین دلیل به نظر می رسد فدراسیون فقط در مواقعی سعی در ایجاد انگیزه و تشویق برای ورزشکاران می کنند که بتواند با استفاده از آن تعریف و تمجید به دست آورد!

منبع: جی پلاس

با دوستان خود به اشتراک بگذارید: